Władysław I Herman Władysław Herman urodzony między rokiem 1042 a 1044, był młodszym synem Kazimierza Odnowiciela i księżniczki kijowskiej Dobroniegi Marii, córki Włodzimierza Wielkiego. Do czasu kryzysu panowania swego star- szego brata Bolesława Śmiałego pozostawał na uboczu, w tym też czasie zawarł związek małżeński z którego narodził się w 1070 roku syn Zbigniew. Nie do końca jest jasny udział Hermana w dziele pozbawieniu tronu Bolesława Śmiałego. Nic nie wskazuje, by Władysław stał na czele opozycji przeciw niemu i brał udział w spisku a dokładna data objęcia przez niego rządów nie jest znana.         Po dojściu do władzy całkowicie zmienił politykę Polski. Przeszedł do obozu cesarskiego, i nawiązał dobre stosunki z Czechami które, wzmocnił małżeństwem z czeską księżniczką Judytą. Jednocześnie oziębieniu uległy stosunki polsko-węgierskie. Początkowo trudno było Władysławowi zbliżyć się do cesarza. Nieufność Henryka IV wyraziła się nadaniem władcy czes- kiemu Wratysławowi wraz z koroną tytułu króla Czech i Polski w 1085 roku. Zaprzyjaźniony z Władysławem król czeski nie próbował jednak realizować uzyskanych od cesarza uprawnień. Niebawem zresztą doszło do zbliżenia polsko niemieckiego i pełnego uznania polskiego księcia. Zbliżenie to przypieczętowane zostało małżeństwem Władysława, który po śmierci Judyty czeskiej ożenił się z Judytą, córką cesarza Henryka III, wdową po królu węgierskim Salomonie. Taka zmiana polityki, może stwarzać wrażenie bierności Władysława i braku ambicji jednak w tym czasie była ona konie- czna. Aktywność Bolesława Śmiałego poważnie nadszarpnęła możliwości kraju. Jednocześnie zmieniła się sytuacja międzynarodowa. Papiestwo zaczęło przegrywać w starciu z Cesarstwem a Henryk IV stawał się coraz mocniejszy. Jest więc bardzo prawdopodobne, że Władysław był realistą i wiedział, jakie działania są możliwe w danej sytuacji. Za jego panowania ogromny wpływ na rządy uzyskał palatyn Sieciech, który faktycznie rządził w imieniu Hermana. (Był on nawet posądzany o romans z Judytą i chęć przejęcia władzy w kraju po śmierci Hermana). Przeciwnicy Sieciecha wywołali na Śląsku w 1093 r. bunt i postawili na jego czele pierworodnego syna Hermana, Zbigniewa. Władysław Herman wraz z Sieciechem przy udzia- le oddziałów czeskich i węgierskich stłumili bunt, ale Herman uznał Zbigniewa za prawowitego następcę i wydzielił mu Śląsk jako dzielnicę. Jednakże za zgodą Hermana Sieciech zaatakował Zbigniewa i w 1096 r. pod Kruszwicą wziął go do niewoli, w której trzymał do maja 1097 r. Na mocy układu zawartego w Gnieźnie, za wstawiennictwem biskupów i możnych Herman wydzielił Zbigniewowi Wielkopolskę, a swemu młodszemu synowi Bolesławowi Krzywoustemu przyznał Śląsk. Zbigniew i Bolesław, wspierani przez możnych, wszczęli ok. 1099-1100 r. bunt przeciw ojcu i zmusili go do wygnania Sieciecha. Utrzymano podział kraju, a do dzielnicy Bolesława dołączono Małopolskę. W ostatnich latach życia Władysław Herman był coraz mniej aktywny, zmarł 4 VI 1102 roku i został pochowany w katedrze płockiej.