Władysław II Wygnaniec Władysław II Wygnaniec: książę zwierzchni polski, krakowski, sandomierski, wschodniej Wielkopolski, kujawski, śląski i zwierzchni pomorski w latach 1138-1146. Pierworodny syn Bolesława Krzywoustego i jego pierwszej żony Zbysławy, córki księcia kijowskiego Świętopełka II. Urodzony w 1105 roku. Około 1125 r. poślubił niemiecką księżniczkę, Agnieszkę. Małżeństwo to miało zapewnić Polsce kontakty z opozycją niemiecką, w obliczu konfliktu z cesarzem Lotarem. Niewykluczone, że już wtedy Władysław otrzymał własną dzielnicę na Śląsku. Po śmierci Krzywoustego w 1138 roku obok Śląska, który został jego dzielnicą dziedziczną, objął dzielnicę senioralną z Kra- kowem i Gnieznem oraz zwierzchnictwo nad lennymi księstwami pomorskimi, młodszymi braćmi oraz prawo mianowania urzędników państwowych i kościelnych. Władysław przeniósł się do Krakowa, zabierając z sobą zaufa- nego wrocławskiego biskupa Roberta. Z początku podporą rządów Władysława był jego wuj, Piotr Włost, człowiek niezwykle bogaty, fundator wielu klasztorów i kościołów. W 1144 roku po śmierci Salomei, drugiej żony Bolesława III Krzywoustego i matki przyrodnich braci Władysława, wybuchła wojna pomiędzy braćmi o ziemię łęczycką. Podczas wojny, przeciwko Władysławowi II Wygnańcowi opowiedział się jego dotychczasowy sojusznik Piotr Włost (Włostowic), który z rozkazu księcia został pojmany, okaleczony. Władysław kazał wyłupić mu oczy i obciąć język. Włost został też pozbawiony urzędów i dóbr, a rodzinę skazano na wygnanie. Okrucieństwo mu okazane umocniło opozycję możnowładców i dostojników kościelnych przeciw księciu. W 1146 roku Władysław uderzył na dzielnicę Mieszka, juniorzy schronili się w Poznaniu. Podczas oblężenia został on obłożony klątwą przez arcybiskupa gnieźnieńskiego, Jakuba ze Żnina. Gdy nadeszła odsiecz Władysław poniósł klęskę. Senior musiał ratować się ucieczką za granicę, a wkrótce dołączyła do niego żona Agnieszka z synami, bezskutecznie próbująca obronić Kraków. Sukces juniorów był pełny, a Władysław znalazł się na łasce sąsiadów. Pozbawiony w kraju wsparcia, udał się w poszukiwaniu pomocy najpierw do Czech, a później do Konrada III, któremu złożył uroczysty hołd, prosząc go jako zwierzchnika o udzielenie pomocy przeciw braciom. Inter- wencja przy pomocy Niemców nie dała oczekiwanych rezultatów. W latach 1147-1149 Władysław wziął udział w krucjacie. Pomimo działalności dyplo- matycznej jego żony Agnieszki już nigdy nie udało mu się odzyskać władzy. Także pomoc i wyprawa cesarza Fryderyka I Barbarossy w 1157 r. nie umożliwiła mu jej odzyskania. Umarł na wygnaniu prawdopodobnie 30 maja 1159 roku i został pochowany zapewne w swoim ostatnim miejscu pobytu to jest w Altenburgu w Turyngii